Voor wie het boek 'Droomeiland in het akkerland' gelezen heeft...

Op de dag van uitgave van mijn avontuur schreef ik navolgend stuk. Ik kan me voorstellen dat zij die mij persoonlijk niet af en toe spreken, met vragen zijn blijven zitten...

Februari 2016.

Eindelijk is het af. Het boek is klaar om uitgegeven te worden. Het heeft even geduurd, steeds schreef ik een klein stukje. Ik was te ver heen om me nog ergens druk over te maken. Een maand geleden kreeg ik eindelijk weer zin om verder te gaan, iets te plannen voor de toekomst.

Sinds we stopten is de boerderij te koop maar tot vandaag nog niet verkocht. Ik zit hier op mijn stoel en geniet van het mooie uitzicht. Conan heeft zich in mijn schoot gerold en Socks ligt voor me op tafel. In de loods staan nog 5 geitjes in de kleine geitenstal. Bibi, Kacey, Dete, Mies en Kiara. We verkochten de melkgeiten afgelopen zomer in groepjes. Deze 5 pasten niet bij de laatste groep in de veewagen. Ik besloot ze als grasmaaiers aan te houden. Ik geniet weer van ze. Lady en Charlene delen de grote geitenstal, hoop doet leven zal ik maar zeggen.

De meeste spullen en gereedschappen zijn verkocht en de meeste schulden ingelost. Steeds stonden we aan de rand van een faillissement maar het geluk was aan onze zijde.

Met mijn gezondheid gaat het ook weer de goede kant op. Mijn bekken bleek achteraf op twee plaatsen te zijn ingescheurd van de val. Na aanhoudende klachten is het toch beter onderzocht en kon ik weer twee maanden op krukken.  Het gaat nu wel veel beter maar is nog altijd niet 100%. Na het verwijderen van rotzooi en een poliep uit mijn baarmoeder, heeft de oncoloog mij andere anti-hormonen gegeven. Ook dat probleem is nu opgelost. Mijn geest wordt tijdelijk in toom gehouden door antidepressiva, ik ga ervan uit dat de lente straks hetzelfde werkt zodat ik zonder die pillen verder kan.

Ondanks een krappe situatie zijn we toch op een kort tripje geweest afgelopen zomer. Verder hadden we tijd om wat bezoekjes af te leggen aan vrienden en familie. Ik heb veel gerust en geslapen. Veel gedacht en gehuild.

Ik leerde Loes kennen die samen met haar man en mooie kinderen ook een geitenbedrijf willen beginnen in Duitsland. Het doet me goed hen te helpen met tips en ervaring. De passie is er nog altijd, toch wel. Ze heeft mijn kaasrecepten en gaat er vast iets moois van maken.

Ik ben begonnen aan een volgend project: ‘Lekker geit, lekker goed!’ wordt een kookboek van puur geitenproducten en recepten. Alles wat ik leerde en verzamelde in de afgelopen jaren wil ik graag delen. Delen met consumenten om het lekkere heilzame geitenproduct te koken en verwerken. Delen met de geitenhouderij voor een stabielere toekomst door het winnen van meer geitenzuivelfans.

Het schrijven past mij. Ik voel me heerlijk en geniet. Dat heb ik overgehouden aan het mislukte avontuur als geitenboerin; genieten, tevreden zijn, het beste uit je mogelijkheden halen, je grenzen accepteren. Er lag inderdaad een pad naast het spoor. Ik zie zelfs veel zijpaden. Ik zoek het zijpad met de sporen van paardenhoeven, die zal ik inslaan. De geur van edele viervoeters, de allerbeste geur die ik ken. Gelukkig ben ik niet ontwaakt uit de droom. Om verder te jagen pas ik alleen mijn techniek aan, ik kan nog zoveel wel!  Ik zit vol ideeën, ik heb er zin in! 

XXX, Conchita